Moja teściowa jest urodzoną aktorką. Hollywood za nią płacze. Przegapiła tam więcej niż jednego Oscara. Powinieneś zobaczyć, jak okazuje miłość i życzliwość mojemu mężowi. Ale w rzeczywistości po prostu mnie nie widzi.
Przy każdej okazji, gdy w pobliżu nie ma podsłuchiwaczy, wyraża swój prawdziwy stosunek do mnie. Kiedy Oleg i ja mieliśmy córkę, jej nienawiść przeniosła się na dziecko. W obecności Olega udaje, że kocha swoją wnuczkę, ale gdy tylko odchodzi, patrzy na dziecko jak na najbardziej nieodwzajemnioną istotę na świecie.
Nie powiedziałam Olegowi, że nie chcę mieć kontaktu z jego matką, bo bałam się, że mi nie uwierzy. Jesienią ubiegłego roku trafiłam do szpitala z powodu lenistwa. Kiedy okazało się, że będę musiała tam zostać przez dwa tygodnie, po prostu błagałam Olega, żeby wziął urlop w pracy, żeby zająć się dzieckiem. Bardzo bałam się zostawić dziecko z teściową.
Oleg się zgodził. Nie mogłam znaleźć miejsca w szpitalu, martwiłam się o córkę, dzwoniłam od czasu do czasu. Oleg mówił mi, jak sobie radzą, a ja się uspokajałam. Szybko doszłam do siebie i lekarz pozwolił mi wypisać się dwa dni wcześniej. Postanowiłam nie mówić o tym mężowi, tylko zorganizować niespodziankę. Kiedy dotarłam do domu, usłyszałam od wejścia krzyk teściowej.
Krzyczała na moją córkę. Natychmiast włączyłem dyktafon. Kiedy wszedłem do domu, zastałem bardzo nieprzyjemną scenę. Teściowa trzymała dziecko za policzki i próbowała wepchnąć jej do buzi jakieś świństwo. To raczej nie była kaszka.
Dziecko zrobiło się czerwone z płaczu. Bardzo się zdenerwowałam, złapałam teściową za ramię i wyrzuciłam ją z naszego mieszkania. Potem długo uspokajałam dziecko. Ciężko było jej dojść do siebie po stresie, którego doświadczyła. Kiedy pokazałam mężowi nagrania i zdjęcia stanu dziecka, obiecał, że teściowej nie będzie już w naszym życiu.
Wybaczyłam mu to kłamstwo. Po prostu nie zdawał sobie sprawy, że jego matka nie kocha tak bardzo swojej wnuczki.
