Tak się złożyło, że mój mąż ma córkę z pierwszego małżeństwa. Po rozwodzie rodziców 11-letnia wówczas Ola postanowiła zostać z ojcem. Jej matka nie miała nic przeciwko temu. Zajęła się organizowaniem swojego życia osobistego na nowo i prawie nie brała udziału w wychowywaniu Oli.
Pawła poznałam, kiedy jego córka miała czternaście lat. Początkowo nie podobało jej się to, że ojciec ma nową żonę, ale po pewnym czasie udało mi się do niej dotrzeć i stać się dla niej, jeżeli nie matką, to dobrą przyjaciółką.
To ja nauczyłam Olę gotować i się malować. Pomagałam jej przy wyborze ubrań i wyprawiłam ją na pierwszą randkę. To do mnie dzwoniła Ola z prośbą, żeby odebrać ją z imprezy albo żebym porozmawiała z jej ojcem, żeby pozwolił jej wyjść gdzieś z przyjaciółmi.
Matka Oli czasami dzwoniła do córki i zabierała ją na weekendy, ale jak mi powiedziała sama Ola, czuła się w domu swojej mamy jak ktoś obcy i zbędny. Jej matka miała inną rodzinę, urodziła kolejne dzieci. Nie dbała zupełnie o najstarszą córkę i te rzadkie spotkania kończyły się zwykle łzami Oli.
Paweł i ja nie mieliśmy wspólnych dzieci, więc całą naszą miłość przelaliśmy na Olę.
Teraz jest już dorosła. Ma dwadzieścia jeden lat. I bardzo się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że nasza córka (bo uważam Olę za córkę) wychodzi za mąż. Zajęłam się przygotowaniami do ślubu. Miałam trochę oszczędności, które postanowiłam dać Oli, żeby mogła sobie kupić najpiękniejszą suknię ślubną.
To ja przekonałam Pawła, żeby nie oszczędzał na ślubie swojej jedynej córki. Wydaliśmy dużo pieniędzy na nowy samochód w prezencie, ale nie żałowałam tego ani trochę, bo moja kochana Ola wychodziła za mąż! Co może być ważniejszego?!
Ale gdy już prawie wszystko było gotowe, na horyzoncie pojawiła się mama Oli. Była tak „hojna”, że na zorganizowanie ślubu dołożyła córce aż 500 złotych!
Oczywiście nie zależało mi na tym, bo obchodziło mnie tylko jedno – żeby Ola była szczęśliwa!
Nadszedł dzień ślubu – wszystko było piękne, na bogato. Siedziałam obok męża, gdy pod koniec wesela wodzirej oddał głos Oli.
– Chcę podziękować wszystkim gościom za przybycie – powiedziała. – A przede wszystkim dziękuję naszym rodzicom, którzy zorganizowali to wspaniałe wesele!
Tutaj Ola wstała od stołu razem z panem młodym i zaczęła przytulać rodziców. Najpierw rodziców jej męża. Potem podeszła do Pawła i do swojej matki. Dała jej nawet kwiaty. A o mnie nikt nie pamiętał!
Siedziałam tam, jak jakaś daleka krewna i przełykałam łzy. Zawsze traktowałam Olę jak własne dziecko, a ona…
