Zamieszkaliśmy z moim chłopakiem, Oskarem, dwa lata temu w jego dwupokojowym mieszkaniu, które odziedziczył po babci. Żyjemy w zgodzie i jesteśmy razem szczęśliwi. Oboje dużo pracujemy, ale spędzamy razem czas wolny oraz wakacje. Wszystko dobrze się układało, jednak coś mnie gryzło – z jakiegoś powodu nie wspominał o chęci małżeństwa.
W ostatnich miesiącach zaczął się ode mnie oddalać. Powód, oczywiście, poważny – mnóstwo pracy, siedzi w firmie do nocy, dopracowuje jakieś projekty. Zaczęliśmy się rzadziej widywać, bo przychodził, gdy już spałam i wyrywał się zaraz po śniadaniu. Próbowałam go przycisnąć do rozmowy, ale on ciągle odmawiał, mówiąc, że to tylko praca.
Zaczęłam podejrzewać, że ma inną. Zastanawiałam się, w czym mu nie dogodziłam? Co znalazł w tej innej, czego ja mu nie mogę dać? Pomyślałam, że nie można po prostu puścić tej sprawy płazem, więc postanowiłam go śledzić, a przede wszystkim przeszukać jego telefon. Przedwczoraj wrócił wcześniej do domu, zjadł kolację i poszedł spać. Zmęczenie nagromadzone przez ostatnie dwa miesiące intensywnej pracy dało o sobie znać. Oskar zasnął, jak tylko położył głowę na poduszce. Poczekałam, aż jego oddech się wyrównał, czyli już musiał spać mocno, cicho wstałam, podniosłam jego telefon i wyszłam na palcach ze sypialni.
Siedziałam w kuchni, plecami do drzwi, grzebiąc w jego telefonie. Natknęłam się na wpis w notatniku: „Haniu, kochanie, wyjdziesz za mnie?!” Wpatrzyłam się w tę w wiadomość i nic nie rozumiałam. Nagle za plecami poczułam jego obecność. Gdy się odwróciłam się zaczął się śmiać:
– No co, domorosły Sherlocku Holmesie, rozwiązałaś zagadkę? – prawie krztusił się ze śmiechu.
Siedziałam dalej i tylko mrugałam oczami, więc zrozumiał, że nic nie rozumiem.
– No, przecież cię kocham i czuję twój nastrój, więc poczułem twoje podejrzenia. Postanowiłem w ten sposób postawić kropkę nad „i” – dodał Oskar, podając mi pudełeczko z pierścionkiem. Okazało się, że brał dodatkowe zamówienia, żeby uzbierać pieniądze na ślub.
Niezrozumiałe zachowanie okazało się wyrazem miłości, a tajemnicza nieobecność miała za zadanie przygotować dla mnie najpiękniejszy moment w życiu. Tajemnica została rozwiązana, a podejrzenia okazały się bezpodstawne. Teraz możemy cieszyć się wspólnie spędzonym czasem, myśląc o przyszłości, która nas czeka.
