Tego dnia pojechałam z przyjaciółmi do miasta, do centrum handlowego, a dokładniej mówiąc, do kina w centrum handlowym. Tata był w delegacji, przynajmniej tak myśleliśmy z mamą. Po seansie siedzieliśmy z przyjaciółmi w fast foodzie, delektowaliśmy się niezdrowym jedzeniem, aż tu nagle na ulicy zobaczyłam swojego tatę, który trzymał za ręce dwóch chłopców. Od razu ruszyłam za nimi, ale nie zdążyłam ich dogonić, bo światło zmieniło się na czerwone. Oczywiście, wszystko opowiedziałam mamie, ale ona stwierdziła, że mi się wydawało, bo mój tata na pewno jest w innym mieście.
Wkrótce mama przekonała się, że mi się nie wydawało, bo znalazłam w internecie zdjęcia, na których tata bawi się z tymi samymi chłopcami, których widziałam tamtego dnia.
Historia okazała się banalna: tata miał oprócz nas drugą rodzinę z dwoma synami. Kiedy w końcu „wrócił” z delegacji, mama powitała go tymi zdjęciami, przyznał się do wszystkiego, a mama zażądała, żeby wybrał jedną rodzinę. Jak można było się spodziewać, wybór taty padł nie na nas… Od tego czasu minęło około 5 lat. W naszym życiu wiele się zmieniło. Nam z mamą nawet lepiej się zrobiło po odejściu taty.
Mama zaczęła dbać o siebie, spędzałyśmy więcej czasu razem… Niedawno spotkałam tatę na ulicy. Wyglądał nieźle, ale widząc mnie, schował twarz i udawał, że nie rozpoznaje własnej córki.
A może to i lepiej…. Nie chciałabym niczego zmieniać w swoim obecnym życiu.
