Kostya dorastał w rodzinie, w której tradycje i obowiązki były cenione ponad wszystko. Jego rodzice, a zwłaszcza matka, zawsze mieli jasną wizję przyszłości. “Powinieneś zostać lekarzem jak twój ojciec!” – często powtarzała. Ale marzenia Kostyi wykraczały daleko poza medycynę. Jego pasją była muzyka. Potrafił spędzać godziny grając na gitarze i komponując piosenki, czując, jak jego dusza wypełnia się radością i wolnością.
“Muzyka to hobby, Kostya, nic więcej”, mawiał jego ojciec, gdy widział go grającego na gitarze. “Potrzebujesz prawdziwego zawodu”. Konflikt narastał i pewnego dnia Kostia zebrał się na odwagę, by wyrazić swoje uczucia rodzicom. “Mamo, tato, nie chcę być lekarzem. Moją pasją jest muzyka” – powiedział,
patrząc im prosto w oczy. “Kostya, chcemy dla ciebie jak najlepiej. Medycyna zapewni ci przyszłość”, odpowiedziała jego matka, zdając się nawet nie słyszeć jego słów. “Ale nie tego chcę dla siebie – upierał się Kostia. Dni mijały, a napięcie w rodzinie rosło.
Kostia nadal potajemnie grał na gitarze i pisał piosenki, czując, jak jego marzenie zanika cicho, ale nieubłaganie pod ciężarem oczekiwań rodziców. Wszystko zmieniło się, gdy przyjaciele namówili go do występu na lokalnym festiwalu muzycznym. Kostya zgodził się, pomimo strachu przed reakcją rodziców. Ku jego zaskoczeniu, rodzice również przybyli na festiwal. Słuchali go, obserwując, jak ożywa z każdą nutą, każdym słowem piosenki. Po występie podeszła do niego za kulisami. “Kostya, nie wiedzieliśmy, że jesteś taki utalentowany” – powiedziała jego matka ze łzami w oczach. “Miałaś rację. Powinniśmy byli cię posłuchać, zamiast narzucać ci nasze marzenia” – dodał jego ojciec. Od tego dnia ścieżka Kostyi stała się jaśniejsza. Jego rodzice w końcu zdali sobie sprawę, że prawdziwym szczęściem ich syna jest muzyka.
A Kostya zdał sobie sprawę, że czasami, aby osiągnąć swoje marzenia, trzeba mieć odwagę stawić czoła nawet najbliższym ludziom na tym świecie.
