Jego rodzice zdecydowali się wysłać Kolę do sierocińca, gdy miał 8 lat. Powód był prosty: nie mieli wystarczająco dużo pieniędzy. Niedawno urodziło im się drugie dziecko, więc było jeszcze trudniej. Ale nie chcieli oddawać małego, było im szkoda, ale łatwo pożegnali się z Nikołajem. Prosili syna, żeby się nie obraził. Powiedzieli, że jak tylko będą mieli pieniądze, na pewno sprowadzą go z powrotem.
Kolya czekał na swoich rodziców, wierzył, że trudny czas minie i wszyscy znów będą razem. Początkowo rodzice często odwiedzali syna. Przynosili mu słodycze i prezenty, mówiąc, że powinien być cierpliwy, a rodzina znów będzie razem.
Potem ich wizyty stawały się coraz rzadsze. Kiedy Kolya kończył szkołę średnią, całkowicie stracił nadzieję na ponowne zjednoczenie. Poświęcił się nauce, by jakoś zapomnieć i nie myśleć o emocjonalnych ranach. W wieku 18 lat Kolya wstąpił na uniwersytet finansowany przez państwo i otrzymał pokój w akademiku. Kolya osiągnął doskonałe wyniki w nauce, a na ostatnim roku zaproponowano mu staż w dużej firmie.
To właśnie tam dostał później pracę. Kolya pewnie i szybko wspinał się po szczeblach kariery. W końcu nic innego w jego życiu go nie interesowało ani nie rozpraszało. Nie myślał o rodzinie, nie potrzebował jej. W rezultacie Kolya stał się wielkim reżyserem, był pokazywany w telewizji reprezentując swoją firmę. W ten sposób jego rodzice rozpoznali swojego syna na niebieskim ekranie. W końcu przypomnieli sobie, że kiedyś obiecali zabrać go z powrotem, ale nigdy nie spełnili swojej obietnicy. Rodzice przeszli przez trudny okres. Młodsze dziecko nie spełniało oczekiwań.
Zrobił coś złego, obarczył rodziców dużą odpowiedzialnością i uciekł. Rodzice postanowili więc zwrócić się do Koli. Jak sami powiedzieli: “Jesteś naszą krwią, naszym drogim synem. Pomóż swoim rodzicom spłacić dług ich dziecka. A Kolya pomógł im tylko pod jednym warunkiem. Dał im pieniądze, których potrzebowali i poprosił, aby nigdy więcej nie pojawiali się w jego życiu.
